[l ince] sıf. (Fr. normal < Lat.)
1. Kurala, alışılmışa uygun, doğal, tabiî. Karşıtı: ANORMAL: “Normal sıcaklık.” “Normal davranış.” ♦ i.
2. Bu durumda olan şey: “Normalden fazla.” “Normalin üstünde.”
3. mat. Bir eğrinin bir noktasındaki teğetine o noktadan çizilen dik doğru.

geçişsiz f. (< normal+leş-mek) Normal duruma gelmek, normale dönmek.